Het begon al op de luchthaven. Een van die ambtenaren van de grenscontrole vroeg, zonder blikken of blozen : do you come to America to kill the president ? Die vraag alleen al… bij mijn weten is er maar één land ter wereld die deze paranoia nog kan toppen. Mijn eerste reactie zou "op zijn vlaams" geweest zijn : "Hoe hoog is het kopgeld ?". Maar dat heb ik dan maar gelaten. Gelukkig maar, ik heb gehoord dat mij dat al 3 jaar de gevangenis had kunnen insturen, ik was al op Amerikaans grondgebied. Nu, ik ging daar voor mijn werk, en ik mocht in de bureau's vrij rondlopen. De helft ervan was tot mijn verwondering en afgrijzen opgesmukt met Amerikaanse vlaggen, en er was geen bureau-accessoire of er kleefde een Amerikaans vlaggetje op.
Mijn god, waar ben ik hier geland. Nu, de Amerikaanse kinderen krijgen al in de wieg een plastiek geweer kadoo. Later moeten ze op school de vlag groeten, ik neem aan dat dit in Noord Korea ook zo is. Patriotisme en wapens benevelen de geesten daar liefst zo snel mogelijk. Geweld wordt er bij de kinderen met de paplepel, de strips en de tekenfilms, en later met computerspelletjes en films naar binnen gestuwd. En dan, als er weer eens een borderline-geval (en ik zou niet willen weten hoeveel ze er daar van hebben) uitglipt, dan geven de politici de schuld aan "het kwaad", "de ziekte", "het gebrek aan god" enzovoort. In hun optiek zijn geweld, wapens en patriotisme "goed". Wat bewijst dat die politiekers ook borderline zijn. En dat zijn hun verkiezingen ook.
